17e etappe Priesca-Sebrayu-Candanal 17 juni 2018

Vandaag voor de laatste keer met de Zuid-Koreaan Nam op stap. Eerst ontbijtje in herberg en daarna lang langs kabbelend riviertje komen we in Villaviciosa. Hier doen we bij een barretje nog gezamenlijk koffie. Even later treffen we in het dorp de eerder ontmoete Tsjechische, ze heeft zoveel last van haar knieën, blaren en waarschijnlijk ook nog infectie. Ze moet minimaal één dag rust nemen en wachten op morgen als de apotheek weer open is. Ze wijt het aan overbelasting door ca. 50 km. gelopen te hebben op de regenachtige dag. Niet veel later treffen we de Roemeense Andrea, deze kan bijna niet meer lopen. Ze gaat door, maar het ziet er niet uit, ze waggeld, heeft veel pijn en haalt geen 3 km. in het uur. Het is duidelijk, zo halverwege kunnen pijntjes uitgroeien tot vervelende blessures. Bij Nam en mij valt het gelukkig mee! Na een paar kilometer komen wij bij het splisingspunt, Nam gaat richting Oviedo en de Camino Primitivo doen, ik ga richting Gijon en ga de Camino del Norte vervolgen. Wel effe een momentje hoor, 17 dagen hebben wij samen opgelopen, alle dagen veel steun aan elkaar gehad, maar het is goed zo. We nemen afscheid en hopen elkaar over 2 weken in Santiago te ontmoeten. Ik vind het ook heerlijk om nu alleen verder te gaan. Wel staat er gelijk een dikke beklimming voor de boeg, eerst over asfaltweggetje, dan smal betonpad en dan rotsig pad door de bomen. Bij elke S-bocht denk je dit is de laatste, maar dan zie je even later dat het pad nog verder omhoog gaat. Met het hete weer van vanmiddag uitputtend. De autosnelweg gaat lekker door een tunnel door de berg en wij moeten er overheen! Maar goed daarna begint een afdaling van 6 km. Ik mis de afslag naar ons gereserveerde huis en ben ruim een kilometer tever gelopen. Kilometer terug en wat blijkt, het huis staat 5 km. van de route!!! Nou dat is lekker zeg! Ik ben met de eerste kilometer bezig en dan stopt er een auto met twee dames. Zij zeggen dat zij van Casa Capion zijn en mij een lift willen geven. Daar maak ik gretig gebruik van. Maar zo raar, de hele middagen ben ik alleen in het grote huis, de auto weg en de andere 7 komen niet(ik ben bang door opgave Andrea) en verder ook niemand. Om half 8 stopt er een auto, dat is weer 1 van de dames, ze brengt mij een schaal kippensoep, een Tortilla, wat stokbrood, wat salade en een yoghurtje. En daar zit ik in mijn eentje te eten, 5 km. van de route. Ik zal nog eens wat reserveren......!!! Had ik dit geweten dan was ik vandaag 6 km.doorgelopen. Maar ja, elke dag zo zijn verrassingen!