14e etappe Boadilla del Camino - Frómista - Carrión los Condes

24 september 25,5 km. Slaapzaal was alweer vroeg wakker. Met name de ZuidAmerikaanse en Aziatische vrouwen zijn er altijd zeer vroeg uit. Stappen zo uit bed, rommelen wat en lopen met de rugzak weg. Ik heb eerst ontbijtje gehad in Albergue en om 06:50 weg. Weer een fantastisch mooie zonsopkomst. Dorpje uitgelopen en ca. 5 km. over dijkje langs kanaal(Canal de Castilla) met rechts grote rietkraag en links bomenrij van populieren. Had ook zomaar ergens in Friesland kunnen zijn. Door de oude pleisterplaats van de St. Jacobsroute Frómista gekomen en vervolgens langs een kaarsrecht aangelegd pad naast de autoweg. Gelukkig was er een alternatief en kon je 6 kilometer lekker door het tarwe-akkerland lopen. Vandaag niet zo'n spannende etappe dus: eerst lang stuk langs kanaal en toen lang stuk langs autoweg. Wel een prachtige kerk bezocht in Villacázar de Sirga. Nu in gezellig dorpje waar het markt is. In klooster San Vicente de Paul(Colegio del Espíritu Santo) hartelijk ontvangen door een aardige non. Daar zaten we bij de inschrijving: een Nederlander, een Duitser, een Braziliaanse en een Spanjaard. Iemand maakte al een opmerking over Halve Finales WK Voetbal. Slapen bij de nonnen, maar niet met de nonnen!! Mannen op een kamer en vrouwen op een andere kamer. Voor het eerst ook geen stapelbedden. Mijn Duitse buurman(Daniel Kyek) gaat straks pasta maken en nodigt mij uit mee te eten. 15:00 uur gaan we eten. Eten was simpel pasta met sausje maar wel leuk. En toen kwam het praat op Fussball.  Blijkt hij keeper te zijn geweest bij jeugdteams van Bochum en Fortuna Dusseldorf. Bankzitter bij Bochum in Europacupwestrijd tegen Ajax met Seedorf en van der Sar. In alle nationale jeugdteams van Duitsland gespeeld. Heeft echter op keuzemoment gekozen voor maatschappelijke carrière op OK in ziekenhuis. Loopt de Camino omdat zijn vrouw hem 3 maanden geleden heeft verlaten voor andere man. Kan ook niet het gehele stuk lopen vanwege drie jonge kinderen. Vanavond bij bijeenkomst geweest met zingende nonnen. Tref ik daar weer Paul en Annemieke. Op terrasje gezeten met ook de Nederlandse Carla. En wat kan Paul de architect prachtig tekenen! In een paar minuten tekent hij het complete dorpsgezicht in zijn reisboek! Later samen gegeten in het dorp, schuift er ook nog een dame aan. En wie was dat? De vrouw met de klepperende bladslipper en paarse Crocs van gisteren! Denise uit Alaska. Ging nu weer stukken beter. Maar Carla uit de Achterhoek heeft 10 dagen met pijn gelopen en heeft nu zulke pijnlijke voeten dat ze besloten heeft om te stoppen. Morgen pakt ze de bus naar Leon en zoekt dan manier om terug te keren naar Nederland. Toch heeft ze de helft bijna gelopen en dat is ook bijna 400 km. En zo heeft elke dag weer een ander verhaal!